In het Klokhuis hangt een slingerklok die elk half uur slaat. Het geluid is vertrouwd en brengt me terug naar vroeger, naar de Friese klok die wij thuis hadden. Op straat hoorde je hem slaan, en als ik met mijn buurtvriendjes buiten speelde, wist ik wanneer ik naar binnen moest voor het avondeten.

De klok symboliseert het ritme van het alledaagse in het Klokhuis. Terwijl Francien de gieter pakte om de droge plantjes water te geven, glimlachte ze en zei: “Ze moeten zingen.” Op de achtergrond sloeg de klok.

14 jaar lang brengen ouders hun kinderen naar de kinderopvang, waar Angela, Anoushka en collega’s hen opvangen. De basisscholen en sportvereniging Beesd (SVB) maken gebruik van de sportzaal voor hun lessen en trainingen. De laatste maandag- en woensdagochtend van de maand is er een koffiemoment voor deelnemers aan de ouderengym van de SVB.

Voor ouderen is er de dagopvang, waar ze genieten van gezelschap en ontspanning. Drie keer per week bereiden vrijwilligers een heerlijke middagmaaltijd, terwijl af en toe kinderen koekjes en pannenkoeken bakken, wat zorgt voor een huiselijke sfeer. Op dinsdagochtend vertrekt een wandelgroep, die na afloop zelf koffie of thee inschenkt. Op de bar staat het oranje vosje, waarin een euro wordt gegooid als bijdrage. Eef die binnenkomt voor een bakkie en een praatje.

Woensdagmiddag is er een soos met rummikub, kaarten en koersbal. ’s Avonds wordt er gebridged. Donderdagochtend komt een vast clubje samen voor rummikub, en een keer per maand is er een gezellige middag voor dorpsgenoten.

Soms hangt er spanning in de lucht. Truus zegt dan: “Er is een storm op komst” Maar die waait altijd weer over, zolang – volgens José – “de kerk in het midden blijft.”

Het bijzondere aan het Klokhuis? Het voelt vertrouwd – net zoals een klok die tikt en slaat.