Geldermalsen – Dinsdagavond 18 november. Volle bak in de raadszaal van West Betuwe voor wat een buitengewoon warme en bijna feestelijke raadsvergadering bleek te worden. Toen de tribunes volliepen met inwoners, ambtenaren, familieleden en zelfs de kinderburgemeester, hing er al snel een voelbare mengeling van waardering en trots in de lucht. De aanleiding: de herbenoeming van burgemeester Servaas Stoop voor een tweede termijn. Het werd een officiële ceremonie, waarbij humor, respect en een vleugje ontroering de boventoon voerden.

Voorlopen

De avond begon met een lichte knipoog. Nadat het Koninklijk Besluit door de griffier was voorgelezen, merkte plaatsvervangend raadsvoorzitter Henk de Man laconiek op dat West Betuwe zelfs op dit punt weer voorloopt. Het besluit gaat namelijk in per 22 november, maar de datum van de vergadering was nog maar de 18e. “Net zoals we altijd doen in onze gemeente,” grapte hij. Daarmee was voor deze avond de toon gezet: op respectvolle wijze  licht en ontspannen.

Over moed, menselijkheid en de platte kar

Commissaris van de Koning Daniel Wigboldus voerde als eerste uitgebreid het woord. Hij schetste een beeld van een burgemeester die niet alleen bestuurlijk stevig staat, maar ook menselijk indruk maakt. Hij memoreerde hoe Stoop zes jaar geleden in een kersverse fusiegemeente stapte, midden in een proces waarin drie voormalige gemeenten elkaar nog moesten vinden. En alsof dat niet uitdagend genoeg was, volgde kort daarna de coronapandemie.

Wigboldus prees Stoops houding in moeilijke momenten. “Wanneer de omstandigheden daar niet bepaald toe uitnodigen klim jij op de platte kar om mensen toe te spreken en vragen te beantwoorden. Nu ik dat zo zeg klinkt het misschien heel simpel maar dat is het absoluut niet. Je durft ergens voor te gaan staan zowel letterlijk als figuurlijk”, verwees hij naar bewonersbijeenkomsten over asielopvang. Daar konden de emoties flink oplopen.

Hij zette Stoop neer als een harde werker, die toch tijd vindt voor hobby’s, Stoop speelt orgel, en een “behoorlijke schare kleinkinderen”. Dat is volgens hem heel belangrijk: “Blijf naast burgemeester vooral ook gewoon mens. Zorg goed voor elkaar.” Vervolgens beëdigde hij Servaes Stoop formeel voor een nieuwe periode van zes jaar.

Daarna was het tijd voor een terugblik: mooie herinneringen, anekdotes en complimenten.

Melancholisch

Als eerste deed Lourens van Bruchem als voorzitter van de vertrouwenscommissie een duit in het zakje. Alles wat in zo’n commissie wordt besproken is vertrouwelijk; daar mag hij dus tot in lengte van dagen niks over zeggen. Hij vertelde over zijn telefoontje naar Stoop en zijn vrouw in 2019. Stoop was door de vertrouwenscommissie verkozen om burgemeester van West Betuwe te worden. Droog en enigszins melancholisch merkte hij op dat nog maar drie van de leden van die vertrouwenscommissie zitting hebben in de raad. En na de volgende verkiezingen waarschijnlijk nog maar een. Zelf stopt hij na deze raadsperiode.

Ook stond hij stil bij de talloze evaluatiegesprekken tussen raad en burgemeester: 100-dagengesprekken, jaarlijkse evaluaties en de midterm-evaluatie. Uiteraard zonder dat hij, zoals het een lid van de vertrouwenscommissie betaamt, op de inhoud in kon gaan. Zijn conclusie was kort en duidelijk: de herbenoeming is volkomen verdiend, het vertrouwen is niet zomaar opnieuw uitgesproken.

Een Zwitsers zakmes

Wethouder Rutger van Stappershoef sprak namens het college en koos voor beeldspraak waar menig journalist jaloers van zou worden. De gemeente West Betuwe was als een sneltrein onderweg, terwijl het spoorboekje nog moest worden geschreven. De gemeente zocht een schaap met vijf poten. En dat was Stoop: “zichtbaar, benaderbaar, signaalgevoelig. Zeg maar  gezaghebbend verleider.” Volgens Stappershoef eigenlijk een bestuurlijk Zwitsers zakmes: voor elk probleem wel een eigen oplossing.

En makkelijk was het de afgelopen zes jaar zeker niet; het was meer een soort survivaltocht. Stappershoef wees op de coronacrisis, die uitbrak vlak nadat Stoop aantrad en iedereen letterlijk en figuurlijk op afstand zette. Er was de beruchte raadsvergadering die gehackt werd en vervolgens landelijk het nieuws haalde. De energiecrisis, de asielcrisis en een bestuurlijke crisis. En Stoop bleef gewoon kalm. Stappershoef: “alsof je een extra batterij hebt die niemand anders heeft.”

De bekende precisie van de burgemeester ontbrak niet in de toespraak. Van Stappershoef maakte een luchtige opmerking over Stoops rode potlood, waarmee beleidsstukken steevast worden verbeterd. “Soms zóveel beter dat we ze bijna niet meer herkennen,” zei hij met een knipoog.

Als symbolisch cadeau overhandigde hij een bijzonder sieraad waarin de Linge en de Waal zijn verwerkt. Het stuk vormt uiteindelijk één geheel dat bij zijn afscheid over zes jaar compleet zal zijn. Het is duidelijk: Stoop moet blijven.

Een inkijkje in de raad

Henk de Man nam vervolgens het woord namens de gehele gemeenteraad. Hij gaf een voorzichtig inkijkje in het reilen en zeilen van een raad. Hij schetste hoe onmogelijk het soms lijkt om drie voormalige gemeenten samen te smeden, zeker in een periode waarin afstand houden verplicht was. “Het gesprek ná de vergadering is eigenlijk nog veel belangrijker dan de vergadering zelf,” zei hij, doelend op de beperkingen van digitaal vergaderen.

Hij benoemde de 24/7-instelling van Stoop. “Een mail na twaalf uur ’s nachts? Dat is heel gewoon,” zei hij, om er met een knipoog aan toe te voegen dat hij twijfelde of dat wel gezond was. Het leidde tot gelach in de zaal.

Hij haalde het optreden van Stoop in Spijk aan. De emoties liepen hoog op rondom de sanering van staalslakken. “Niet makkelijk, met al die aannames en emoties. Maar jij stond daar,” zei hij.

Nadenken over 2050

In zijn eigen speech liet Servaas Stoop zien waarom hij als verbindend wordt geprezen. Hij sprak zijn dank uit aan God, aan zijn familie, aan de raad en aan de inwoners. Hij haalde herinneringen op, waaronder de Sinterklaas die hem ooit een rood potlood cadeau gaf.

En hij hield een pleidooi wat we hopelijk nog vaker gaan horen in de raad. Voor een langetermijnvisie voor West Betuwe, gericht op 2050. Hij verwees naar het boek De Goede Voorouder en stelde de vraag die volgens hem de komende raadsperiode centraal moet staan: “Zijn wij goede voorouders?” Het was een reflectieve afsluiting van een avond vol warme woorden, niet alleen voor hem, maar ook voor de gemeenschap die hij leidt.

Een warme afsluiting

Na het officiële gedeelte nodigde de burgemeester iedereen uit voor ontmoeting en lekkers in de hal. De avond eindigde zoals hij begon: met een glimlach, handdrukken, en een gevoel van saamhorigheid dat zelden zo nadrukkelijk in een raadszaal hangt.