Vorig jaar kreeg ik een appje van Jeroen, met een foto en de tekst: Breaking nieuws vanaf 2025 in West Betuwe: Wekelijks West Betuwe. “Dat is inderdaad breaking.Een keer een bakkie doen?” reageerde ik. “Doe je weer mee?” vroeg hij. “Oh leuk! Zeker!” antwoordde ik.

De jaarwisseling in Beesd is rustig verlopen. Dat is weleens anders geweest. Dit jaar hadden de gemeente en de ondernemersvereniging een kerstboom op het dorpsplein geplaast. In de tweede week van december kwamen dorpsgenoten samen om een bal op te hangen in deze herdenkingsboom. Het plein was drukbezocht, en de boom groeide uit tot een symbool van saamhorigheid.

De boom zou tot en met 1 januari blijven staan, maar er hing wat spanning in het dorp: zou hij de jaarwisseling overleven? Eerdere jaren verliepen immers niet altijd zo rustig.
Op 31 december, rond middernacht, stond ik op het dorpsplein. Terwijl siervuurwerk de lucht in ging en mensen elkaar gelukkig nieuwjaar wensten, kwam de 15 jarige Daan op me af. Hij schudde mijn hand en zei: “Een gelukkig nieuwjaar, Joanne!” Trots wees hij naar de kerstboom. “Hij staat er nog!”

Op nieuwjaarsdag fietste ik naar het Klokhuis voor een controle. De enige schade? Een opgeblazen asbak. Ik stuurde een foto naar Alfred en Eef met de tekst: “Alle goeds voor het nieuwe jaar. Asbak is gesneuveld.” Eef antwoordde droog: “Ze moeten toch stoppen met roken.”

Ondertussen is een actie van vrijwilligers van de BOSbus voor de voedselbank uit de hand aan het lopen.“We begonnen met een boodschappendoos,” zei Heleen. “We hebben nu een vrachtwagen,” grapte Gitta.

Het alledaagse – een grapje, een moment van aandacht, elkaar helpen – vormt de rode draad van mijn stukjes. Juist in het alledaagse schuilen de grootste lessen.

Ik heb er zin in!

Joanne Bredero