Always a stranger zingen de Tindersticks. Dagelijks zwaai ik mijn arm eraf naar alle bekenden gezichten maar ik heb het gevoel dat niemand mij kent. Zodra mensen mij spotten kennen ze mij maar ben ik tegelijk een vreemde. Dat is denk ik het neveneffect van het stukjes schijven dat ik inmiddels een jaar of acht doe.

De Dorpskrant, de lokale krant en de jaren met De Koetjong zorgden ervoor dat ik niet anoniem meer ergens op bezoek kon gaan. Soms vraag ik mezelf af waarom ik er maar door mee blijf gaan als ik er tegelijk zo weemoedig van word. Ik geniet van het schrijven maar voel mij soms ook gebruikt. Na een gezellig gesprek of ontmoeting en de uiteindelijke publicatie ben ik weer een vreemdeling. Ik geniet er ook van om aardig te worden gevonden – een ietwat vreemde eigenschap die meer mensen hebben. Dat brengt mij als stukjesschrijver soms in lastige posities waardoor ik mijn eigen agenda of onderwerp niet meer controleer. Alleen het schrijven en de ontmoetingen met andere vreemdelingen of oude bekenden blijft zo mooi.

Wim Timmermans benaderde mij eind vorig jaar, of er misschien weer iets in de pen zou zitten. Samen gaan we nu met Wekelijks West Betuwe aan de slag. Waarom? Dat is precies de vraag die we willen gaan beantwoorden. Geen gejaag achter het nieuws aan en niet meer klakkeloos persberichten plaatsen om aandacht te genereren, zoals ooit met De Koetjong. Meer aandacht, meer diepgang maar nog steeds wel verbindend. Onderwerpen die leven in West Betuwe en op zoek naar het verhaal achter het nieuws of bepaalde ontwikkelingen. Wim gaat daarvoor uitgebreid de lokale politiek volgen, met ook de verkiezingen volgend jaar in aantocht. Columnisten van De Koetjong, zoals Mienke en Joanne gaan weer schrijven over wat ze bezighoudt en misschien ook wel over het waarom. Ik hoop dat Ab Donker ons wekelijks op een mooi beeld wil trakteren, waar we zelf het waarom bij kunnen bedenken. Ik hoop zelf weer achter de menselijke verhalen aan te gaan, bijzondere personen en gebeurtenissen in West Betuwe te achterhalen.

Mooie verhalen, verbindende verhalen en het waarom achter het nieuws. Dat gaan we de komende tijd proberen te vinden. Zoals gezegd: geen gejaag, dat laten we aan andere media over. Een prikbord of kalender willen we ook niet zijn maar we staan open voor mooie culturele uitstapjes. Persberichten zijn welkom als ze onze zoektocht ondersteunen. Tippen mag maar zonder garanties, ook als je mij daarna niet meer aardig vindt.

Wekelijks West Betuwe gaat het anders doen, met meer aandacht maar met bekende vreemdelingen.

Jeroen Wijngaard
Reacties: wekelijkswestbetuwe@gmail.com