Wekelijks West Betuwe
Politiek en achtergrond uit West Betuwe
Categorie: column
-
Onlangs besloot ik met de trein naar Utrecht te reizen, naar de Jaarbeurs. Daar vond vanaf 20 maart de beurs VeineDAGEN plaats: een evenement dat drie dagen duurt en speciaal is gericht op mensen met een beperking. Je vindt er van alles voor mensen die zich op een andere manier voortbewegen. Voor ieder wat wils!…
-
Elke dag maak ik een foto van wat me bezighoudt. Iets dat mijn gedachten prikkelt, of gewoon iets wat ik mooi of grappig vind. Een momentopname van mijn dag — een kleine reflectie van wat me raakt. Vaak is zo’n foto het begin van mijn tweewekelijkse column. Maar soms blijft het bij die ene foto.…
-
Ik ben mijn huis aan het opknappen. Alle kozijnen zijn vervangen, nu is de dakrand aan de beurt. De aannemer vroeg of ik een tekening van mijn huis had. Waar kan ik die krijgen? vroeg ik. Bij de gemeente of het centraal archief, zei hij. Ik belde het Regionaal Archief Rivierenland en een half uur…
-
Ik zit wel stil in mijn stoel, maar mijn hoofd staat eigenlijk nooit stil. Ik vind het namelijk belangrijk om te groeien. Niet alleen als mens maar ook met het platform toegankelijk West Betuwe. Mensen weten ons te vinden, weten wat ons doel is, en wat we willen bereiken. En dat mag ook wel, we…
-
In het Klokhuis hangt een slingerklok die elk half uur slaat. Het geluid is vertrouwd en brengt me terug naar vroeger, naar de Friese klok die wij thuis hadden. Op straat hoorde je hem slaan, en als ik met mijn buurtvriendjes buiten speelde, wist ik wanneer ik naar binnen moest voor het avondeten. De klok…
-
Vorig jaar kreeg ik een appje van Jeroen, met een foto en de tekst: Breaking nieuws vanaf 2025 in West Betuwe: Wekelijks West Betuwe. “Dat is inderdaad breaking.Een keer een bakkie doen?” reageerde ik. “Doe je weer mee?” vroeg hij. “Oh leuk! Zeker!” antwoordde ik. De jaarwisseling in Beesd is rustig verlopen. Dat is weleens…
-
Always a stranger zingen de Tindersticks. Dagelijks zwaai ik mijn arm eraf naar alle bekenden gezichten maar ik heb het gevoel dat niemand mij kent. Zodra mensen mij spotten kennen ze mij maar ben ik tegelijk een vreemde. Dat is denk ik het neveneffect van het stukjes schijven dat ik inmiddels een jaar of acht…